D.I.S. betekent dissociatieve identiteit stoornis oftewel meervoudig persoonlijkheidssyndroom.
Dit is een complex geheel van afsplitsing van de werkelijke hoofdpersoon.

Door structureel getraumatiseerd zijn, en dat al op jonge leeftijd, kan splijting van de kern plaats vinden. Dat betekent dat de verwondingen/beschadigingen door gemanifesteerde persoonlijkheidsdelen (alters) opgenomen worden. De vaak intense pijnen worden dan niet meer door de hoofdpersoon beleefd. Amnesie ( geheugenverlies) is dan het gevolg.
Deze uitgekristalliseerde energieën leiden én lijden dan het leven van de hoofdpersoon.
Dissociaties zijn aanwezig in niet herinneren en in niet voelen.
Dan lijkt het leven niet de werkelijkheid en het bestaan niet te leven.
Het contact met de buitenwereld voelt vaak ingewikkeld, beangstigend en bedreigend.
Een diep genesteld wantrouwen en grote eenzaamheid vormen de kern van de hoofdpersoon.
De persoonlijkheidsdelen hebben een schema in wat te doen bij aanraking van innerlijke verwondingen.
Zij hebben de taak op zich genomen om de hoofdpersoon te vrijwaren van o.a.:
verdriet, pijn, intense angsten, traumatische herinneringen, boosheid, onmacht en het gevoel van overgeleverd zijn. Grote chaos en onrust kunnen het leven van de hoofdpersoon beheersen, zonder dat deze daar weet van heeft, maar er de uiteindelijke gevolgen wél van ondervindt. Dit is een heel verdrietige en erg ingewikkelde overlevingsstrategie.
Want de hoofdpersoon doet dingen of gaat naar plaatsen, waar hij op dat moment geen verantwoordelijkheid voor draagt en waarbij hij de tijd kwijt raakt.
Het innerlijk gezinssysteem heeft het dan overgenomen.
Dan lijkt het leven één groot zwart gat.
In geval van D.I.S. is het opmaken van een innerlijke sociale “kaart” het allerbelangrijkst in het begin van het therapeutisch proces. Wie is wie en welke functie, b.v. het kind, de gelovige, de beschermer, de hoer, de controleur, de stoere enz., heeft de alter op zich genomen om de hoofdpersoon te beschermen en wanneer is het afgesplitste deel ontstaan?
Persoonlijkheidsdelen willen gezien, gehoord én erkend worden. En onvoorwaardelijk geaccepteerd worden in wie zij zijn.

Om evenwicht te bereiken is het belangrijk dat het systeem gaat samenwerken zonder geheimen. Het te veel aan alles moet ingekaderd en beschermd worden.
Want de mens met D.I.S. is veelal een duizendpoot en de hoofdpersoon uitgeput.
Het proces van integratie naar heelheid vraagt veel tijd, moed, standvastigheid én geduld, maar is beslist de moeite waard als de keuze voor integratie gemaakt wordt.
Want een structureel traumatische geschiedenis moet onder ogen gezien worden en stapje voor stapje gevoeld en opgenomen worden door de hoofdpersoon.
Dan verliezen de ‘medepersonen’ hun kracht, hun energie en aandacht, hun manifestaties vervloeien en lossen op. Hún leed wordt van jou.
De hoofdpersoon zal in dit proces in zijn ik-kracht groeien en zichzelf daarin verstevigen met behulp van de therapie.
Ik maak in dit integratieproces veel gebruik van klei -, teken -, schilder – en schrijfopdrachten.

De bedoeling is dat je Koning wordt van je eigen bestaan, dit door o.a. kernfusie van clusters en alters. Deze intense overlevingsstrategie heeft voor de hoofdpersoon uiteindelijk een dankbare taak vervuld; het leven te blijven leven én te blijven functioneren in een lichaam dat op celniveau diep beschadigd is.

Wil jij de baas worden van jouw bestaan en zelf jouw leven bepalen, neem dan contact op.
Ik ben ervaringsdeskundige.